تأثیر یک جلسه تمرین روی نوارگردان با محدودیت جریان خون بر سطوح سرمی هورمون‏های رشد، عامل رشد شبه انسولین-۱ و کورتیزول در دانشجویان دختر غیرفعال

تمرین ورزشی با محدودیت جریان خون، تمرینی مفید و مؤثر برای ارتقای سطح عملکرد ورزشکاران است. هدف این تحقیق، بررسی اثر یک جلسه تمرین روی نوارگردانبا محدودیت جریان خون بر سطح سرمی هورمون‏های رشد، عامل رشد شبه‏انسولین-1 و کورتیزول در دانشجویان دختر غیرفعال بود.سی دانشجو‏ی دختر سالم با دامنۀ سنی 19 تا 24 سال که داوطلب شرکت در مطالعه بودند، به عنوان نمونه آماری انتخاب و به طور تصادفی درسه گروه قرار گرفتند: 1. تمرین روی نوارگردانبا محدودیت جریان خون (با شدت دو مایل بر ساعت، پنج مرحلۀ دودقیقه‏ای با یک دقیقه استراحت بین هر مرحله)؛ 2. تمرین روی نوارگردانبدون محدودیت جریان خون (با همان حجم ورزش)؛ 3. کنترل (با محدودیت جریان خون و بدون ورزش). سطح سرمی هورمون‏ها در شرایط ناشتایی قبل و بلافاصله بعد از ورزش اندازه‏گیری شد. در پایان مطالعه، برای مقایسۀ تفاوت‏ میانگین متغیرها در بین گروه‏ها از آزمون آماری آنالیز واریانس یک‏طرفه و آزمون تعقیبی توکی و برای مقایسۀ تفاوت‏ها قبل و بعد از ورزش از آزمون t همبسته استفاده شد. سطحمعنا‏داری آماری 05/0p<تعیین شد. بر اساس تحلیل داده‏ها یک جلسه تمرین روی نوارگردانبا محدودیت جریان خون، باعث افزایش معنا‏دار سطح سرمی هورمون رشد، عامل رشد شبه‏انسولین-1 و کورتیزول در مقایسه با مقادیر پیش از ورزش شد (05/0p<). نتایج آزمون تحلیل واریانس یک‏طرفه نیز بین میانگین سطح سرمی هورمون رشد، عامل رشد شبه‏انسولین-1 و کورتیزولِ سه گروه، پس از یک جلسه ورزش، تفاوت معناداری نشان داد (05/0p<). به طور کلی می‏توان نتیجه گرفت که یک جلسه تمرین روی نوارگردان همراه با محدودیت جریان خون می‏تواند باعث افزایش بیشتر هورمون‏های کاتابولیک ـ آنابولیک در دختران جوان غیرفعال شود، از این رو به لحاظ کاربردی به نظر می‏رسد محدودشدن جریان خون در تمرینِ راه رفتن روی نوارگردان، خود عامل مهمی در ایجاد پاسخ‏های حاد هورمونی است و محدودیت اجرایی کمتری در مقایسه با تمرینات قدرتی با شدت بالا دارد و در عین حال، اهدافی را که از تمرینات با شدت بالا انتظار می‏رود، برآورده می‏کند و برای طیف وسیع‏تری از مردم، از جمله افراد غیرفعال، ضعیف، بیمار و مسن قابل اجراست.